Mity i fakty dotyczące płodowego zespołu alkoholowego (FAS).

Dr n. med. Malgorzata Klecka

MIT: Jedna lampka wina lub innego „lekkiego” alkoholu nie zaszkodzi dziecku w okresie ciąży.

FAKT: Nie ma bezpiecznej dawki alkoholu, ani bezpiecznego okresu ciąży, w którym można pić

nie obawiając się konsekwencji dla płodu, nie ma też bezpiecznego alkoholu. Wczasie ciąży

kobiety powinny zachowywać całkowitą abstynencję.

MIT: „Lekkie” alkohole, takie jak wino lub piwo nie są szkodliwe dla płodu i można się ich napić

od czasu do czasu.

FAKT: Nie istnieją „lekkie” alkohole – każdy z nich zawiera toksyczny dla płodu etanol, tylko

w innym stężeniu.

MIT: Każde dziecko, którego matka piła alkohol w czasie ciąży zachoruje na FAS.

FAKT: Na szczęście nie – choć fakt ten nie powinien stanowić usprawiedliwienia dla picia.

Wystąpienie FAS zależy od genetycznej odporności dziecka na toksyczne działanie etanolu, od

okresu ciąży, dawki i wielu innych czynników, których nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Lepiej

nie pić wcale.

MIT : Dzieci z FAS zawsze są upośledzone umysłowo.

FAKT: Niektóre osoby z FAS mają opóźnienia w sferze intelektualnej, a inne nie. Mogą mieć

poziom inteligencji w normie, a czasem nawet powyżej. W sytuacji uszkodzenia/dysfunkcji mózgu

każda osoba z FAS będzie prezentować inne objawy.

MIT: Dzieci z FAS często kłamią, kradną i łamią prawo. Są „urodzonymi przestępcami”.

FAKT: Dzieci z FAS wcześnie zdiagnozowane i otoczone właściwą opieką wcale nie muszą zejść

na złą drogę nawet wówczas, gdy mają problemy z dokonywaniem właściwych wyborów w życiu.

MIT: Dzieci z FAS i PFAS (Częściowym FAS) są źle wychowane – dlatego sprawiają problemy

w domu i szkole.

FAKT: Uszkodzenie mózgu nie jest kwestią wychowania! Osoby z dysfunkcją mózgu mają

problem z gromadzeniem informacji przekazywanych przez zmysły, co prowadzi do problemów z

zachowaniem. Wychowywanie dzieci z FAS jest trudnym wyzwaniem, a opiekunowie takich

dzieci potrzebują pomocy i wsparcia zamiast krytyki i oceny.

MIT: Dzieci z FAS kiedyś „wyrosną” z objawów choroby.

FACT: Niestety, z FAS się nie wyrasta. FAS to choroba na całe życie, choć jej objawy mogą się

zmieniać z wiekiem.

MIT: Stwierdzenie, że dziecko ma uszkodzenie mózgu oznacza „wyrok”.

FACT: NIGDY nie rezygnujemy z pomocy dziecku, które ma problemy rozwojowe. Musimy

zrozumieć, jakie są potrzeby takiego dziecka i nie ustawać w poszukiwaniu MOŻLIWOŚCI

pomocy.

MIT: Diagnozowanie dzieci dotkniętych FAS to “szufladkowanie” ich na całe życie.

FAKT: Diagnoza określa i nazywa problem, pomaga odkryć sposób pomocy i uwalnia od

nierealistycznych oczekiwań wobec dziecka.

MIT: Istnieje jedna dokonała metoda pomocy osobom z FAS, tylko trzeba ją odkryć.

FAKT: FAS jest zaburzeniem złożonym wymagającym wielu fachowych interwencji i współpracy

licznych specjalistów.

MIT: Osoby z FAS zachowują się nieodpowiedzialnie, gdyż mają problem z motywacją do

działania. Gdyby chciały, zachowywałyby się inaczej.

FAKT: Najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem nie są kłopoty z motywacją, lecz brak

zdolności do skutecznego rozwiązywania problemów albo zwyczajne przeciążenie.

MIT: Dysponujemy już wystarczajacą wiedzą, aby poradzić sobie z problemem FAS.

FAKT: We wszystkich obszarach związanych z FAS potrzebne są dalsze badania naukowe –

epidemiologiczne (występowanie choroby), dotyczące prewencji, wczesnej interwencji i terapii.